Regelmatig begin ik aan nieuwe verhalen. Om mezelf fris te houden en om niet verveeld te raken met het schrijven moet ik niet te lang bij een verhaal blijven hangen. Ook zorg ik er voor om regelmatig nieuwe dingen te proberen. Een ander perspectief, een andere techniek, een ander genre. En soms pakt dat beter uit dan op andere momenten.

Storytime! In november 2022 deed ik weer mee aan NaNoWriMo, een wereldwijd evenement die je uitdaagt om in een maand 50.000 woorden te schrijven. Daar doe ik bijna elk jaar aan mee en ik probeer altijd aan iets nieuws te beginnen in november. De rest van het jaar is voor het afmaken en verbeteren van al bestaande concepten. In november begin ik met iets nieuws en in 2022 wilde ik iets schrijven in een nieuw genre voor mij: Contemporary.

Ik wilde een verhaal schrijven over twee vrouwen die diners organiseerden. Chique diners die mysterieus waren en tegelijkertijd over de top, met heel veel wijn. Het kwam er niet helemaal van. Mijn verhaal kwam er wat plat uit. De sfeer waar ik naar op zoek was kreeg ik er niet in. In plaats daarvan was het saai en waren de ideeën voorspelbaar en oppervlakkig. Dit ging niet hoe ik wilde en ook na een verandering van het plot en het aanpassen van het einde lukte het me niet op tot een goed verhaal te komen.

Erger nog, ik heb het verhaal niet eens afgemaakt. De vernieuwing die ik zocht in het beginnen in een nieuw genre kwam er niet en maakte plaats voor verveling. Ik vond het niks aan en daardoor werd het een struggle om verder te schrijven. Dus nu ligt er nog steeds een onaf manuscript in mijn la.

Dus hoe ga ik nu verder? Dat is voor mij met betrekking tot dit verhaal de grootste vraag. Ga ik nog meer zwoegen om dit af te maken? Aan de ene kant wil ik dat wel. Dan is het verhaal af, een eerste versie dan, en dan kan ik vergeten dat ik er ooit aan begonnen ben. Aan de andere kant kan ik het ook gewoon nu laten gaan. Want als ik mijn energie er niet eens in wil steken, heeft het dan zin om het wel te doen. Er is nog zo veel waar ik aan wil werken.

Vaak merk ik aan de verhalen die ik lees hoeveel plezier een schrijver heeft gehad bij het schrijven. Ik zie het sprankelen en het geeft ook energie. Ik denk dat de verhalen die het beste blijven plakken, die niet stoppen met verbazen en die er voor zorgen dat je door blijft lezen juist de verhalen zijn waar de schrijver hun passie in hebben stopt. En daarom is het juist ook goed voor mij om aan de andere verhalen te werken. Die die mij energie geven en er ook voor zorgen dat ik blijf schrijven.

Want dat is meteen het volgende probleem bij het schrijven van iets wat ik zelf niet leuk vind, dan doe ik het gewoon niet. Want werken aan een leuk verhaal gééft ook energie. en dus is het beter om er mee te stoppen. Om er niet meer tegenaan te hikken en het verhaal in de prullenbak te gooien.

De prullenbak?! Rianne?! Nee, zo erg is het niet. Ik ben niet zo van het weggooien van mijn verhalen, ook niet als ik het een drama vond. Want wat nou als ik ooit een idee heb met een verhaal? Wat nou als ik inspiratie nodig heb die ik precies daar kan vinden? Wat nou als ik ooit beroemd word en iedereen wil mijn niet-gepubliceerde verhalen lezen? Dat moet toch gewoon mogelijk zijn.

Dus hierbij mijn tactiek: maak een map op je computer met alle verhalen waar je niks meer mee doet. Hierdoor heb je je verhalen nog steeds bewaard, maar hoef je niet de hele tijd naar dat ene lelijke verhaal te kijken. Je voelt je (hopelijk) minder schuldig over dat verhaal dat staat te verpieteren en je kan je blik richten op de verhalen die wél een toekomst hebben en die je wél plezier geven.

Vooral dat samenvoegen naar een specifieke map als ‘archief’ helpt me om beter te focussen. Zoals je hierboven ziet heb ik nog steeds 4 ándere verhalen waar ik aan aan het werk ben. En het loslaten van dat ene verhaal dat ik niet zie zitten zorgt er juist voor dat ik de andere verhalen meer energie en tijd kan geven. Dus laat dat verhaal los dat je nog hebt hangen, maar die je niks meer geeft. De verhalen die jou het meeste plezier geven verdienen het meeste van jouw aandacht en jouw tijd.

Dus dat doe ik. Ik maak het verhaal waarschijnlijk wel af. Ooit. Maar daarna gaat het stuk gewoon netjes in de map met Onafgemaakte verhalen en ideeën.